Net toen Tim zijn kaartje wilde kopen ging het mis. ‘Halt!’ riep een man. ‘Je moet eerst nog worden opgemeten. Voor de Powerachtbaan moet je minstens een meter vijftig lang zijn.’
Tim beet op zijn onderlip. Vooruit dan maar. Tim rekte zich uit, dacht aan giraffen, aan slangen en zelfs aan een olifant. Een dikke grote olifant. Het hielp niks. ‘Sorry jongen,’ zei de man. ‘Volgend jaar beter.’ Treurig sjokte Tim een steegje in en ging daar op het trottoir zitten. Wat een loser ben ik! dacht hij. Elk jaar te klein en ik ben al 13! Hij snikte en veegde zijn neus rood aan zijn mouw. Een stem zei: ‘Waarom huil je?’ Tim keek omhoog. Het was een meisje met bruin haar, dat als een waterval over haar schouders viel. ‘Ik uh…’ zei Tim verbaasd. ‘Ik ben daarnet door een paar jongens in elkaar geschopt,’ loog hij.
‘Oh, wat vervelend voor je.’ Ze pakte de hand van Tim en hielp hem met opstaan. Tim dacht aan rekenen, en aan hoofdluis, en aan pukkels. Het hielp niks, hij moest toch blozen. ‘Kom,’ zei het meisje en trok hem mee naar een houten kraam. Ze stelde zich voor: ‘Ik heet Lisa en zoals ieder jaar verkoop ik hier limonade. Van dat geld kan ik lekker in de draaimolen of iets anders leuks doen. Maar hoe heet jij eigenlijk?’ ‘Tim,’ zei hij, iets te snel. ‘Lisa?’ vroeg hij toen. ‘Ja?’ ‘Ik moet je iets bekennen, ik heb tegen je gelogen, ik ben niet in elkaar geschopt. Ik ben elk jaar te klein voor die stomme achtbaan en dan mag ik er niet in.’ ‘Oh, nou ja… maakt het uit,’ zei Lisa. ‘Hé Tim, heb je zin om lekker te griezelen?’ ‘Tuurlijk.’ In het spookhuis viel een skelet naar beneden en Lisa gilde verschrikkelijk hard. ‘Zucht, wat is dit saai,’ zei Tim. ‘O ja? Nu komt het engste stuk.’ ‘Boeiend,’ zei Tim. Dat had hij nou niet moeten zeggen. De kar stond bijna stil. Een luik viel open en een golf groen slijm stortte naar beneden! Tim schrok zo dat hij uit het karretje viel en over de rails naar beneden rolde. ‘Haha!’ schaterde Lisa hard. Toen Lisa buiten uit het karretje stapte, stond Tim al te wachten. ‘Jij vond het toch saai,’ zei Lisa en stompte hem in zijn buik. ‘Weet je wel zeker dat je een meisje bent?’ zei hij zo hatelijk mogelijk. ‘Ja hoor en jij hebt wat verdiend,’ zei Lisa. Ze gaf hem een kus, heel zachtjes. Tim dacht aan de kermis, hoe fantastisch het daar is. De lichtjes, de draaimolen… Het hielp niet. Hij sprong van geluk.
Verhaal van Daniël Chervet (10 jaar) Illustraties van Jelmer Noordeman
Uit: BoekieBoekie Kermis #85
